De mateloosheid der dingen

Voortgang, want het boek 'Simon met een e' zit in mijn systeem en krijg je er met dementie niet uit; verwonderlijk is dat niet, omdat het een goed boek is, ook al denkt pa, papa, paps daar anders over. Die meent dat Simone ineens een ander karakter heeft wanneer ze haar vader in het café treft. Tijdje over ingezeten, totdat ik inzag dat het zijn mening is. Ik ben het daar niet mee eens. Ik heb het immers geschreven? Yes, Simone stelt zich anders op, meer de kant van adolescentie op, vanuit beschermingdrang? Verantwoordelijkheidsgevoel klinkt beter. Niet zij, maar haar vader is de volwassene bij dezen. En daar wrikt de schoen: het is nu juist de vader die zich onverantwoordelijk gedraagt. Zij staat daar als minderjarige dochter nogal bijster, verbijsterd en minzaam tegenover: lief, teder. Natuurlijk, een ander karakter profilerend dan bij een leeftijdgenoot gelijk Johnny. Aardige knul, overigens. Ik ga, wanneer mijn vakantiegeld er is, mogelijk eerder, omdat ook boodschappen gedaan moeten worden, drie exemplaren van mijn eigen boek bestellen, aankopen om twee exemplaren direct te laten afleveren bij de NBD (NBD/Biblion, afdeling aanbodselectie) en het derde boek verstuur ik naar de Koninklijke Bibliotheek, dat de uitgever daar niet opkwam, of misschien wel, maar het is een massamachine (niet te verwarren met wasmachine), - men kan aan de gang blijven, centjes, daar gaat het toch altijd om, - de KB zorgt ervoor dat mijn uitgave van 'Simon met een e' onderdeel wordt van het Nederlands cultureel erfgoed. Mijn boek wordt dan onder optimale omstandigheden bewaard in de depotcollectie en is dan tot in de lengte van jaren te lenen.


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


De mateloosheid der dingen

Simone en corona

Video kills the radiostar...

De mateloosheid der dingen

Tina Festival

Voorlezen